Σάββατο, Μαρτίου 14, 2009

H Ευρώπη πρωταθλήτρια στην οικ. κρίση

Στις κάμερες οι αρχηγοί των 20 πιο ισχυρών οικονομιών που μαζεύτηκαν πρόσφατα ήταν χαρούμενοι και αισιοδοξία. Ακόμη και Ευρωπαίοι αρχηγοί χωρών όπως η Βρετανία και η Γαλία, κορυφαίων στην λίστα με τις πιο ευάλωτες παγκοσμίως χώρες, εξέπεμπαν την αισιοδοξία των "υπερ"δυνάμεων που έχουν την κατάσταση υπό έλεγχο.

(με κλίκ πάνω στην εικόνα φαίνεται μεγάλο γράφημα)

Σε άλλη συνάντηση, η ελληνική αντιπροσωπεία δεν μπόρεσε να κρύψει τα ρεαλιστικά απαισιόδοξα συναισθήματά της που εκφράστηκαν σε πρόσωπα σαν βγαλμένα από αρχαία τραγωδία. Βέβαια παρόλα αυτά ο ξύλινος λόγος όπως πάντα ξύλινα ειπώθηκε ...

Δεν μπορούν όμως να κρύψουν την πραγματικότητα των στοιχείων που οι οργανισμοί που έχουν αναθέσει να τα καταγράφουν, ανακοινώνουν. Απλά δεν μας λένε με λόγια και επίσημα αυτά που ο κόσμος διαισθάνεται πλέον αφού βιώνει καθημερινά:
  • Η χώρα μας είναι 33η παγκοσμίως όσον αφορά το ΑΕΠ της. Η "ανάπτυξη" όμως αυτή έγινε και συνεχίζει να γίνεται με δανεικά (99% κρατικός, 87 % ιδιωτικός). Βέβαια και οι μεγάλες οικονομίες δεν πάνε πίσω σε δανεισμό

  • Όμως είμαστε πρώτοι στο αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (μαζί με Βουλγαρία, Λιθουανία & Ρουμανία) που σημαίνει ότι ο δανεισμός θα συνεχίσει να αυξάνει ραγδαία

  • Έτσι είμαστε η 5η χώρα παγκοσμίσως σε επικυνδινότητα "πτώχευσης"
Αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη δεν πάει και πολύ πίσω. Εαν εξαιρέσει κανείς την "ατμομηχανή" Γερμανία, και τις υπόλοιπες "δουλευταράδικες" χώρες (Ολλανδία, Αυστρία, Σκανδιναβικές), το 64% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ ή στις 15 από τις 20 πρώτες θέσεις της κατάταξης με τις περισσότερο ευάλωτες χώρες, βρίσκονται Ευρωπαϊκές χώρες!

Συνολικά το 52% του παγκόσμιου ΑΕΠ όπως εκφράζεται από το 15% περίπου (25 στις 200) των χωρών, βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο.

Η αλήθεια είναι πως υπήρξαν πολιτικοί που μίλησαν για τις "παθογένιες" της κοινωνίας μας που μεγάλωσε καταναλώνοντας με δανεικά! Τι γίνεται τώρα; Μα φυσικά τίποτε περισσότερο από το να βιώσουμε την πτώση, την παρακμή, την βία και την εγκληματικότητα, την απογοήτευση, την "σκληρή" πραγματικότητα. Και αφού τα ζήσουμε τις επόμενες δεκαετίες, τι;

Κανείς δεν γνωρίζει. Αλλά όλα τα ενωτικά στοιχεία (ιδεολογικά και φυσικά) που κάποτε μπορούσαν να μας βοηθήσουν να ανακάμψουμε έχουν εξαληφθεί. Ακόμη και η ιστορική μας κληρονομιά έπαψε να μας βοηθά να ξεγελάμε εαυτούς και ξένους.

Έμεινε το ΣΚΑΙ να μας λέι κάθε βράδυ το "σκόρ" της κάθε μεγάλης ελληνικής προσωπικότητας. Το τελευταίο μάλλον σκηνικό παρακμής και εκείνης της "μεγαλειώδους" ιστορικής μας ταυτότητας ...

Στις κρίσεις, οι μύθοι, η βιτρίνα, το μάρκετινκγ δεν "πουλάνε". Στις κρίσεις η Αλήθεια που παρέμενε κουκουλωμένη, αποκαλύπτεται δείχνοντας το πραγματικό της πρόσωπο. Όπως γνωρίζαμε ήδη, στην δική μας περίπτωση αυτό το πρόσωπο ήταν και παραμένει άσχημο, σκοτεινό, ελεεινό!

Μάλλον έφτασε ο καιρός να λουστούμε τον "μηδενισμό" όπως τα κυκλαδίτικα νησιά, αδιαμαρτύρητα, στωϊκά λούζονται τον ήλιο.

4 σχόλια:

Theodota είπε...

βαριές, πικρές αλήθειες. εξακολουθώ όμως να ελπίζω ότι η κρίση θα μας ξεκουνήσει...

Θάνος είπε...

Πολύ εύστοχες οι επισημάνσεις σου-μου άρεσε επίσης πολύ η ανάλυσή σου σε σχέση με το Νίτσε στις Ανιχνεύσεις΄(συμφωνώ κι επαυξάνω!). Η κρίση θα ξεκουνήσει ορισμένους, κατά την κρίση μου-αυτοί(με όποιον βαθμό οργάνωσης επιλέξουν) πιστεύω ότι θα είναι η "μαγιά" της αλλαγής...
Θα έχεις κατά νου τις κρίσεις του Μπαντιού για τον κομμουνισμό-τον δικό του κομμουνισμό για να συνεννοούμαστε: http://www.16beavergroup.org/mtarchive/archives/002841.php
Ίσως περιγράφει κάτι που κι εμάς ως έλληνες (μπορεί να) μας εμπεριέχει...

ΦΑΝΤΙ είπε...

To link ειναι σπασμένο, με ενδιαφέρι ο Μαντιού, υπάρχει κάπου αλλού το άρθρο;;

Θάνος είπε...

http://www.frieze.com/comment/article/a_return_to_communism/

http://www.newleftreview.org/?view=2705

http://www.lacan.com/article/?page_id=125

http://www.lacan.com/essays/?page_id=99