To αγριογούρουνο και η πυρηνική σύντηξη

Τι κοινό μπορεί να έχουν ένα αγριογούρουνο και η πυρηνική σύντηξη;

Ο Δρ Γκαρέν, επιστημονικός Δντής του πιο φιλόδοξου εγχειρήματος - πειράματος στην ιστορία της ανθρωπότητας, του ITER, πιστεύει και προσπαθεί να πείσει και εμάς πως τα αγριογούρουνα είναι περισσότερο επικύνδινα απο τον πυρηνικό του αντιδραστήρα! Αναφέρει χαρακτηριστικά πως "Ο μόνος πραγματικός (sic) κίνδυνος στο Cadarache προέρχεται απο τα αγριογούρουνα που ορμούν καμιά φορά στον δρόμο μπροστά στα αυτοκίνητα των ανυποψίαστων επισκεπτών"

Μπορώ να φανταστώ τον Κο Γκαρέν. Αν και Γάλλος διαθέτει το φλεγματικό και απόκοσμο χιούμορ ορισμένων Άγγλων συναδέλφων του, το οποίο απόκτησε μετά απο χρόνια συμμετοχής στην υψηλότερη και καλύτερα αμοιβόμενη έρευνα, διαθέτει τις πιο σύνθετες εικόνες των φυσικών επιστημών και της τεχνολογίας, πιθανόν τα τελευταία χρόνια να έχει αποκτήσει εξαιρετικές διοικητικές και σίγουρα πολιτικές ικανότητες, πρέπει να διαθέτει την λεπτεπίλεπτη εκείνη γαλλική μύτη με την ελαφριά κλίση προς τα επάνω, ευαίσθητη στην ευωδία του καλού γαλλικού κρασιού και του bon-vivre.



Ο Δρ Γκαρέν, άθελά του (;) συμμετέχει και ενισχύει έναν δραματικό συμβολισμό. Θα εργάζεται τα επόμενα 10 χρόνια στo Κέντρο Cadarache της Νότιας Γαλλίας, σε μια περιοχή που φημίζεται για τα αγριογούρουνά της και φυσικά το κυνήγι τους!

Είναι απ΄ ότι φαίνεται ένα "μαγευτικό" τοπίο όπου οι ντόπιοι κάτοικοι, πιθανόν και κυνηγοί από την ευρύτερη περιοχή, μαζεύονται 3-4 φορές τον χρόνο για να επιδοθούν σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα: να κυνηγούν και να σκοτώνουν αγριογούρουνα μια και ο πληθυσμός τους είναι υπεράριθμος (sic). Έτσι εκτός απο την γευστική πανδεσία του συνδυασμού ενός καλού κόκκινου γαλλικού κρασιού με το ζουμερό και χορταστικό κρέας, οι κυνηγοί συνεισφέρουν και στον έλεγχο της εξάπλωσης του άγριου και ζημιάρικου αυτού ζώου!

Όπως μας επιβεβαιώνει και ο ίδιος ο πυρηνικός επιστήμονας, τα ζώα αυτά καθώς είναι βλέπετε άγρια και ανεξέλενκτα, αρκετές φορές εξορμούν στους δρόμους προκαλώντας ζημιές στα ... αυτοκίνητά μας.

Μήπως Κε Γκαρέν πειράζει που χέζουν και τους δρόμους μας;

Έτσι ο Γάλλος της περιοχής Βouches du Rhone διατρέχει περισσότερο κίνδυνο απο τα άγρια γουρούνια παρά απο τον ITER, τον πρώτυπο πυρηνικό αντιδραστήρα σύντηξης που θα παράγει 15.000 ΜEv νετρονίων απο πλάσμα θερμοκρασίας μερικών εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου, και το οποίο θα ισοροπεί εγκλωβισμένο μέσα σε μαγνητικό πεδίο υπερυψηλής ισχύος που θα παράγουν τεράστιοι μαγνήτες.

Προφανώς ο Κος Γκαρέν προσπαθεί να καθησυχάσει τους ντόπιους και μη Γάλλους σχετικά με τους κινδύνους της πυρηνικής σύντηξης. Θα μπορούσε να το κάνει χρησιμοποιώντας άλλο τρόπο ή κάνοντας χιούμορ με άλλο θέμα; Φυσικά και θα μπορούσε! Πιθανόν να πετύχαινε περισσότερα και να ήταν πειστικότερος, εαν για παράδειγμα μας παρέθετε 1-2 επιστημονικά επιχειρήματα που να μας έπειθαν.

Αλλά προτίμησε να αστειευτεί χρησιμοποιώντας, αυτόματα μάλλον, την μαζική λαϊκή κουλτούρα της εποχής μας, αυτήν που τόσο σε εκείνον όσο και στους μη επιστήμονες, καλιεργεί χρόνια τώρα ο πολιτισμός μας. Μέσω της συγκεκριμένης επιλογής, του ύφους και του περιεχομένου της σύγκρισης των δύο κινδύνων, ο Κος Γκαρέν έθεσε υπέροχα και τον σχιζοφρενικό συμβολισμό της "πολιτισμένης" μας εποχής:

Απο την μια μεριά ένας ενεργοβόρος ανθρώπινος πολιτισμός, αναζητεί όλο και περισσότερες "απολαύσεις", περισσότερες δυνατότητες για τον άνθρωπο και την επικράτησή του πάνω στην φύση, έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να βάλει κάποιο όριο στις ενεργειακές του ανάγκες, που διαβιώνει χωρίς μέτρο και αυτο-περιορισμό, δείχοντας ελάχιστο ως κανέναν σεβασμό στην φύση και τα πλάσματά της.

Απο την άλλη μεριά, το αγριογούρουνο, σύμβολο της φύσης που υποχωρεί και κατατροπώνεται, ένα τελευταίο απομεινάρι της άγριας πανίδας, αγωνίζεται έναν άνισο αγώνα επιβίωσης ενάντια στους ανθρώπους που έχουν εισβάλει στα δάση με τις καστανίες, έχουν φτιάξει δρόμους, σπίτια και αγροκτήματα μέσα στην κατοικία του, έχουν φέρει οικόσιτα ζώα και φυτά, έχουν εισβάλει κυριολεκτικά και καταστρέφουν το φυσικό του περιβάλλον. Το αγριογούρουνο του οποίου το κεφάλι κοσμεί τις εισόδους των περισσοτέρων ντόπιων της περιοχής ως τρόπαιο και απόδειξη της δινής τους κυνηγητικής ικανότητας, ως αποκορύφωμα της επικράτησης του ανθρώπου πάνω στην άγρια - παρθένα φύση.

Το τελευταίο δημιούργημα των ανθρώπων θα είναι ο πυρηνικός αντιδραστήρας σύντηξης,
ένα στολίδι της τεχνολογίας, ένας μικρός ήλιος πάνω στην γη! Ο άνθρωπος θα έχει επιτέλους γίνει θεός, θα έχει φτιάξει και αυτός έναν ήλιο που θα παράγει τόση πολύ ενέργεια ώστε να έχουμε ξεχάσει σε 80-100 χρόνια εντελώς το ζήτημα αυτό.

Η επιθυμία των επιστημόνων είναι να λύσουν οριστικά και αμετάκλητα το ενεργειακό πρόβλημα, αξιοποιώντας την θερμοπυρηνική σύντηξη, ώστε ολόκληρη η ανθρωπότητα να συνεχίσει να αναπτύσει τον ενεργοβόρο πολιτισμό της. Έτσι ώστε το πολιτισμένο (sic) ζώο να συνεχίζει να μπορεί να εισβάλει σε όλο και περισσότερα φυσικά καταφύγια αγρίων ζώων, να χτίζει όλο και περισσότερα σπίτια, εργοστάσια, στάδια, και μαγαζιά, όλο και περισσότερους δρόμους.

Η θέση του αγριογούρουνου δεν είναι μέσα στα δάση με τις καστανιές, αλλά ταριχευμένο να φιλοτεχνεί την είσοδο των σπιτιών μας. Άλλωστε το βρώμικο, χαζό και ζημιάρικο αυτό ζώο εμποδίζει την κυκλοφορία των αυτοκινήτων μας στους δρόμους και μπορεί να θέτει σε κίνδυνο την ακεραιότητα του αυτοκινήτου μας, ακόμη και την δική μας ζωή άθελά του. Πολύ μεγάλη ζημιά μας έχει κάνει ξεριζώνοντας τις καλιέργειές μας και τραυματίζοντας τα ήμερα (οικόσιτα) ζώα μας.

Έτσι το κοινό που έχουν ένα αγριογούρουνο και ένας πυρηνικός αντιδραστήρας, είναι ο κίδυνος. Και τα δύο είναι επικύνδινα!

Μάλιστα, καταλάβετέ το, το αγριογούρουνο είναι πολύ πιο επικίνδυνο απο την πυρηνική σύντηξη, διότι ενώ αυτήν την έχουμε μελετήσει δεκαετίες τώρα, μπορούμε να την ελέγξουμε, να την σχεδιάσουμε, να τις πούμε ακριβώς πως θα λειτουργήσει, το αγριογούρουνο δεν το έχουμε γνωρίσει παρά μονάχα ως νόστιμο κρέας και δεν μπορούμε να καταλάβουμε, πως γίνεται να έχει την δική του βούληση, να επιδιώκει τις δικές του ανάγκες και να μην υπακούει μηχανικά και πειθήνια στις δικές μας!

Άλλοι εκπέμπουν SOS και άλλοι Ρύπους

Θα ήθελα απο καιρό να είχα γράψει ένα άρθρο σαν αυτό του Παντελή ΜΠΟΥΚΑΛΑ στην Κυριακάτικη Καθημερινή της 5/11/2006. Τον ευχαριστώ θερμά για τον εξαιρετικό του λόγο και την στήριξη στο θέμα. Είναι ένα θέμα που πρέπει να μείνει στην επικαιρότητα

Το πλήρες κείμενο θα το βρείτε εδω.

Ο Κος Μπουκάλας αγγίζει όλες τις πλευρές του ζητήματος:

1. Την πολιτική: Ότι δηλαδή όσοι πολιτικοί είχαν αποφασίσει απο καιρό πως τους έχει δωθεί εντολή απευθείας απο τον Θεό να αποφασίζουν εκείνοι για την μοίρα του κόσμου, θεώρησαν πως οι τεκμηριωμένες και επιστημονικά θεμελιωμένες προειδοποιήσεις των βιο-κλιματολόγων ήταν απλά καταστροφολογία.

2. Την ανθρώπινη απληστία και "πνευματική μϋωπία": Ότι δηλαδή οι παραπάνω πολιτικοί και οι πλούσιοι πατρώνες τους, εκείνοι δηλαδή που επιθυμούσαν να μείνει εκτός κριτικής και ελέγχου το προσφιλές τους "αναπτυξιακό" μοντέλο, δεν ήταν δύσκολο να βρούν επιστήμονες με βαρύγδουπους πανεπιστημιακούς τίτλους αλλά αβαρή συνείδηση, να διαβεβαιώσουν "μαγειρεύοντας" τα στοιχεία πως η απειλή δεν είναι σοβαρή.

3. Τους έλληνες πολιτικούς: Αυτοί για τους οποίος ο χρονικός τους ορίζοντας εξαντλείται στην επόμενη τετρακονταετία, η μελλοντολογία για το τι θα συμβεί το 2050 ή το 2100 (ορόσημο κατά μερικούς για την ολοκληρωτική εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους) δεν τους συγκινεί! Ούτε είναι απορίας άξιον πως δεν συγκινούνται για όσα θα συμβούν μέχρι το 2030 στην Λεκάνη της Μεσογείου, όπου η θερμοκρασία θα ανέβει κατά 2 - 4 C.

4. Την ανθρώπινη (και πολύ ελληνική) νοοτροπία: "Ό,τι φάμε και ότι πιούμε σήμερα, αύριο ποιός ζει ποιός πεθαίνει!" Ή το άλλο "Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μας αποσχολεί το αύριο, ζήσε το σήμερα όσο καλύτερα μπορείς" .

5. Τις οικονομικές επιπτώσεις: Είναι εντυπωσιακό που όλη αυτή η στρατιά των Οικονομολόγων, επιστημόνων, γκουρού του μάνατζμεντ και πολιτικών δεν μπορεί να αντιληφθεί, έστω ενορατικά, διαισθητικά, πως το φυσικό περιβάλλον αποτελεί μέρος της αγοράς. Μιλούσαν επί δεκαετίες για την αγορά ως κάτι μεταφυσικό και την ανάπτυξη ως κάτι που δεν γνωρίζει φυσικά όρια! Ήρθε επιτέλους η αναφορά Stern να παρουσιάσει πως οι κλιματικές αλλαγές θα κοστίσουν μερικά τρις € ...

6. Για την Ελλάδα: Ουραγός στην παιδεία, στην γνώση, στον πολιτισμό, πως θα μπορούσε να μην είναι \ουραγός και στο θέμα των Κλιματικών Αλλαγών; Η Ελλάδα είναι 5η παγκοσμίως σε αύξηση της εκπομπής των ρύπων! Οι έλληνες σφυρίζουν αδιάφορα καθώς περήφανοι μαρσάρουν τα αυτοκίνητά τους, φωτοστολίζουν δρόμους, πλατείες και σπίτια για να γιορτάσουν, αφήνουν ηλεκτρικές συσκευές και air-condition ανοιχτά, καταπατούν δάση για να φτιάξουν βίλες ή φτωχικά και διαμαρτύρονται που δεν βγάζουν αρκετά ώστε να έχουν και ένα σαλέ στον Παρνασσό.

Προς το τέλος άγγιξε και το βασικό θέμα για όλα αυτά που ζούμε, το ότι δηλαδή μας κυβερνούν άνθρωποι χωρίς επιστημονική γνώση και παιδεία, άνθρωποι που όπως τον παλιά καλό καιρό, πιστεύουν ότι μπορούν να "παιρνάνε το δικό τους", χρησιμοποιώντας τον θεό ύπουλα, άνανδρα, αλόγιστα και καιροσκοπικά για να καταλάβουν και να διατηρούν την προσωπική τους εξουσία.

Παρέλειψε να τονίσει λοιπόν στο εξαιρετικό του άρθρο ο Κος Μπουκάλας πως αντί να κυβερνούν επιστήμονες και διανοούμενοι, τον κόσμο κυβερνούσαν ανέκαθεν, θρησκόληπτοι καιροσκόποι οι οποίοι πιστεύουν όπως και ο υπόλοιπος λαός (ή ανθρώπινη μάζα), πως ο θεός έφτιαξε την γη μόλις πριν 50.000 χρόνια, ταυτόχρονα με τον άνθρωπο, για να βρίσκεται στην "υπηρεσία" του ανθρώπου ...

H αλήθεια δεν "πουλάει" στην Ελλάδα

Αναδημοσίευση αποσπασμάτων απο το λυπηρό αλλά ουσιαστικό άρθρο της αξιότιμης Αλεξάνδρας ΜΑΝΔΡΑΚΟΥ, που χρειάστηκε να μεταβεί στο Παρίσι !! για να παρακολουθήσει την ταινία "Inconvenient Truth"

Σήμερα το πρωί διαβάζοντας στην Κυριακάτικη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το άρθρο της Κας Μανδράκου για την ταινία του Al Gore "Inconvenient Truth", επιτέλους συνειδητοποίησα πως πράγματι δεν είμαι Έλληνας.

Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου, "μέσο πολίτη", ούτε άνθρωπο ριζοσπάστη, ούτε ακτιβιστή, ούτε περιθωριακό, ούτε εκεντρικό, ούτε ... Όμως από μικρό παιδί θυμάμαι να έχω αυτό το συναίσθημα της απομόνωσης, του ανθρώπου που διαφωνεί με τους συμπολίτες του, που βλέπει τις καταστάσεις γύρω του απο εντελώς διαφορετική οπτική γωνία σε σχέση με τους περισσότερους.

Παρόλο λοιπόν που θεωρούσα τον εαυτό μου ίδιο με τους έλληνες συμπολίτες μου, πάντα είχα αυτό το συναίσθημα του περιθωριακού. Ενώ η λογική μου έλεγε πως δεν ήμουν περιθωριακός, πως ήμουν σαν τους άλλους, ένιωθα και νιώθω στο περιθώριο.

Πρέπει να είμαι απο άλλη χώρα, μην πω απο άλλο πλανήτη!

Διότι πως αλλιώς να εξηγηθεί, η αγωνία μου για το περιβάλλον και τις επιπτώσεις που θα έχει στο τόπο απο τον οποίο κατάγομαι και συνεχίζω να ζω; Πως να εξηγηθεί το υπερβολικό ενδιαφέρον μου για ένα θέμα που αφήνει παγερά αδιάφορο το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και εννοείται του πολιτικού κόσμου;

Πως να εξηγηθεί η μονομανία μου για τις Κλιματικές Αλλαγές που έχουν ήδη επιδράσει στην ζωή χιλιάδων συμπολιτών μας και θα αλλάξουν τον τρόπο ζωής του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού της χώρας τα επόμενα 20-30 χρόνια, ενώ όλοι οι υπόλοιποι αντιμετωπίζουν το θέμα το λιγότερο ως κάτι που δεν τους αφορά;

Δεν μπορεί, δεν γίνεται, δεν βγάζει νόημα! Δεν είμαι έλληνας! Πρέπει να γεννήθηκα αλλού, σε τόπο αλλώτριο, σε τόπο ξένο!

Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο "Στην Έλλάδα η αλήθεια δεν πουλάει", η Κα Μανδράκου αναγκάστηκε να μεταβεί στο Παρίσι για να δει την ταινία "Incovenient Truth" και να μας μεταφέρει τις εντυπώσεις της.

Τον λόγο τον εξηγεί εύγλωτα η ίδια: " ... η ταινία αυτή μάλλον δεν θα φθάσει ποτέ στις αθηναϊκές αίθουσες, καθώς η εταιρεία διανομής εκτιμά πως δεν θα καταφέρει να κόψει, παρά ελάχιστα εισιτήρια ... Δυο-τρεις κολλημένοι με την οικολογία θα πήγαιναν μωρέ. Εδω άλλες και άλλες ταινίες πηγαίνουν άπατες. Αυτή σε πειράζει; με αποστώμωσε ένας φίλος"

"Ναι ίσως αυτή με πειράζει περισσότερο. Γιατί θα ήθελα να δω τους συμπολίτες μου Κυριακή απόγευμα να γεμίζουν τις κινηματογραφικές αίθουσες παρακολουθώντας ένα ντομικαντέρ που πραγματεύεται το πιο φλέγον ζήτημα ..." και θα συνέχιζα εγω -> που επηρεάζει (και θα επηρεάσει πολύ περισσότερο στο μέλλον) άμεσα την καθημερινή τους ζωή όσο κανένα άλλο!

και συνεχίζει η Κα Μανδράκου "Όχι γιατί η ΑΒΟΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ αποτελεί τομή στην ιστορία του cinema λόγω της αισθητικής, της σκηνοθεσίας ή των πρωτοποριακών της πλάνων, κάθε άλλο. Δεν την χαρακτηρίζει τίποτε απο όλα αυτά ... Επί 100 λεπτά η κινηματογραφική αίθουσα μετατρέπετα σ' ένα τεράστιο αμφιθέατρο, όπου ο Άλ Γκόρ παρουσιάζει τη μια μετά την άλλη της διαφάνειές του, αναλύει στατιστικές και αριθμούς ....

"Ωστόσο ο λόγος του έχει και δύναμη και πειθώ, έστω και αν το συγκεκριμένο θέμα δεν φαίνεται να αφορά το ελληνικό κοινό. Και αυτή είναι μια ακόμη πιο άβολη αλήθεια"