ρεύσε ανεμπόδιστα εσύ πορφυρό
ω αίμα αγνό!
την άτονη καρδιά χτύπα δυνατά
τ΄ άδεια μάτια γέμισε ξανά
αίμα, κύλα αδιάκοπα ζωηρό
κύλα ελεύθερα εσύ παντοτινό
αίμα ζωηρό!
τα παγωμένα δάκτυλα φούσκωνε ανελέητα
το μουδιασμένο δέρμα τρύπα ασυγχώρητα
ω αίμα, στάζε αδιάκοπα ροδανό
στάζε συνέχεια εσύ ακανθωτό
ω αίμα ροδανό!
το χαυνωμένο νου προσπέρνα ανερώτητα
την ένταφη ψυχή ξεφώνα με βροντερότητα
αίμα, ανάβλυζε αίμα πηκτό
ανάβλυζε ασυγκράτητα εσύ θαρρετό
αίμα πηκτό!
τον αγέρα εμύρισες ροδοπέταλα,
τις λίμνες επλημμύρισες αιμοπέταλα
αίμα, συνέχισε ζωοποιό
συνέχισε αστράγγιστα εσύ ποθεινό
αίμα ζωοποιό!
το χώμα μούσκεψες βαθιά,
τις τριανταφυλλιές έθαλλες πορφυρά
ω αίμα αγάπης κλαυτερό
αίμα του πόθου εσύ επιθυμητό
ω αίμα μου αγνό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου