Ένα ποίημα αντί για κάλαντα

Καλύτερη χρονιά .... με ένα ποίημα



Και αν το 2010 μας φέρει λιγότερα χρήματα, ίσως μας προσφέρει περισσότερη σύνεση … διότι τελικά πάμπλουτος είναι εκείνος που έχει την πολυτέλεια να μπορεί να τα χαρίσει σχεδόν όλα …

Τσάμικο και ρόκ

Σχόλιο που ανέβηκε στις Ανιχνεύσεις στις 16/07/2009-10:30 και μυστηριωδώς εξαφανίστηκε.
Εμείς μεγαλώσαμε από την μια ακούγοντας











στην Αθήνα λόγω οικογένειας και κάθε 15Αύγουστο πίσω στα "πάτρια" εδάφη

αλλά και από την άλλη τα ξενόφερτα







εξαιτίας του αστικού πολυ-"πολιτισμού" (aspic sorry για τον πράσινο πατριωτισμό)

Τώρα που μεγαλώσαμε και συνειδητοποιήσαμε την βαθιά μουσική, στιχογραφική, ιστορική και πολιτισμική διαφορά, ακούμε



Ένα είναι το αντίδοτο στο rock ... το ΤΣΑΜΙΚΟ ... ;)





(δεν είναι τυχαίο ότι ο Μάντζαρος μελοποίησε τον Ύμνο στην Ελευθερία σε ρυθμό τσάμικο ! Γνωρίζει κανείς έαν έχει παιχτεί ήδη με κλαρίνα ;)

Δίπλα δίπλα

Πράγματι είναι δίπλα-δίπλα αλλά ταυτόχρονα και τόσο μακριά ...

Εκείνη αποτελεί μια μοναδική και ανεπανάληπτη κατασκευή, κόσμημα ενός ιδιαίτερου πολιτισμού, κορύφωση και απεικόνιση του πολιτικού αγαθού όπως προσδιορίσθηκε και βιώθηκε κάποτε. Εκείνη φύλλασε το ιερό άγαλμα και το χρήμα της Αθήνας.

Χτίστηκε από το περίσευμα του πλούτου που συγκέντρωσε η αθηναϊκή πόλις-κράτος από τους υποδουλωμένους συμμάχους της, μέσω καταναγκαστικής φορολόγησης.

Εκείνη αποτελεί το σύμβολο της πολιτικής δύναμης.

Εκείνο αποτελεί ένα ακόμη κτήριο, όμοιο με άλλα, επίτηδες λιτό και επιτηδευμένα ανούσιο. Εκείνο φτωχό και αδιάφορο, αναδεικνύει και τονίζει το μεγαλείο εκείνης. Εκείνο φυλάσσει ως σαρκοφάγος τα απομεινάρια ενός νεκρού πολιτισμού.

Εκείνο χτίστηκε με δανεικά (και απαιτητά βεβαίως με τόκο) ελεύθερων συμμάχων και αποτελεί δεδήλωση της αδυναμίας να υπάρξει οτιδήποτε γνήσιο που να απαντά στο σήμερα, έστω και αρκετά κατώτερο εκείνης.

Αίμα αγνό

ω αίμα, ρεύσε καθάρια αγνό
ρεύσε ανεμπόδιστα εσύ πορφυρό
ω αίμα αγνό!

την άτονη καρδιά χτύπα δυνατά
τ΄ άδεια μάτια γέμισε ξανά

αίμα, κύλα αδιάκοπα ζωηρό
κύλα ελεύθερα εσύ παντοτινό
αίμα ζωηρό!

τα παγωμένα δάκτυλα φούσκωνε ανελέητα
το μουδιασμένο δέρμα τρύπα ασυγχώρητα

ω αίμα, στάζε αδιάκοπα ροδανό
στάζε συνέχεια εσύ ακανθωτό
ω αίμα ροδανό!


το χαυνωμένο νου προσπέρνα ανερώτητα
την ένταφη ψυχή ξεφώνα με βροντερότητα

αίμα, ανάβλυζε αίμα πηκτό
ανάβλυζε ασυγκράτητα εσύ θαρρετό
αίμα πηκτό!

τον αγέρα εμύρισες ροδοπέταλα,
τις λίμνες επλημμύρισες αιμοπέταλα

αίμα, συνέχισε ζωοποιό
συνέχισε αστράγγιστα εσύ ποθεινό
αίμα ζωοποιό!

το χώμα μούσκεψες βαθιά,
τις τριανταφυλλιές έθαλλες πορφυρά

ω αίμα αγάπης κλαυτερό
αίμα του πόθου εσύ επιθυμητό
ω αίμα μου αγνό!

Η κατάρευση της Παγκοσμιοποίησης

Βρήκα ένα εντυπωσιακό γράφημα το οποίο δείχνει εξόφθαλμα το μέγεθος και την παγκοσμιότητα της Οικονομικής Κρίσης.

Στο σχήμα φαίνεται ξεκάθαρα η κατάρευση του παγκόσμιου εμπορίου! Η πτώση από το +20% στο -30% (μέση τιμή των μεγαλύτερων εξαγωγικών χωρών), δηλαδή ένα ολόκληρο 50% μέσα σε ένα περίπου εξάμηνο είναι πρωτοφανής τα τελευταία 20 χρόνια!

Όπως φαίνεται από το γράφημα, τόσο το απόλυτο μέγεθος της μείωσης (απόσταση υψηλότερου-χαμηλότερου) όσο και η κλίση της πτώσης είναι το καθένα ξεχωριστά το μεγαλύτερο την τελευταία εικοσαετία.

Τράπεζες, επιχειρήσεις, νοικοκυριά και η κυβέρνήσεις είναι καταχρεωμένες με δάνεια τα οποία δεν θα μπορέσουν να αποπληρώσουν. Παραδείγματος χάριν οι Ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν δανείσει 700 δις σε Ασιατικές επιχειρήσεις που καταρέουν και 1,3 τρις στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που βρίσκονται ήδη σε ύφεση.

Όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις αναγκάζονται να απαντήσουν στην ύφεση με την εκτόξευση του δημόσιου χρέους προσπαθώντας με πρόσθετο δανεισμό "να τονώσουν" την οικονομία. Ναι αλλά τελικά ποιά χώρα θα πληρώσει τον λογαριασμό; Ποιός θα δανείσει δηλαδή τους δανειζόμενους; Η Γερμανία και η Κίνα; Μα δείτε πιο πάνω τι γίνεται με τις εξαγωγές τους ... Προφανώς θα κοιτάξουν να σώσουν τις δικές τους οικονομίες πρώτα. Το λίγο και ελεγχόμενο χρέος, μπορεί να ήταν καλό όσο οι δανειστές της Αμερικανικής οικονομίας είχαν την καλή διάθεση από την μια να της πουλάνε τα προϊόντα τους και από την άλλη να την δανείζουν αγοράζοντας ομόλογα στο νόμισμά της. Ο κύκλος του χρέους έτσι μπορούσε να λειτουργήσει. Τώρα που έσπασε όμως ο κρίκος των εξαγωγών, ήδη η Κίνα άρχισε να πουλάει τα προϊόντα στο δικό της νόμισμα.

Με άλλα λόγια δεν μπορούν ταυτόχρονα όλες οι οικονομίες να λειτουργούν με χρέη ... Αλλά και σε εθνικό επίπεδο δεν μπορεί να περιμένεις να δανειστείς 700 δις ΕΥΡΩ εαν δεν μπορέσεις τελικά να αγοράσεις το ισόποσο σε προϊόντα από τον δανειστή σου ... για να κλείσει ο κύκλος.

Ο λόγος της κατάρευσης παρουσιάζεται ενδεικτικά στο επόμενο γράφημα που αφορά την Σχέση του Χρέους (Συνολική Πίστωση)/ ΑΕΠ στις ΗΠΑ.

Η κατάσταση του χρέους (πίστωσης) ήταν ελεγχόμενη (πράσινος κύκλος) μέχρι το 1985. Μετά ξέφυγε εντελώς! Το πρόβλημα παρουσιάζεται διότι από το πραγματικό ΑΕΠ δεν αφαιρείται εκείνο που παράγεται από την δημιουργία και χρήση της πίστωσης (π.χ. το ΑΕΠ μετράει χρηματοοικονομικές συναλλαγές).

Παρόμοιο γράφημα διαθέτουν όλες οι αναπτυγμένες χώρες, διότι η παγκοσμιοποίηση βασίστηκε στην "ανάπτυξη" των "αγορών" μέσω των οχήματος της χρηματοοικονομικής πίστωσης και συναλλαγών, χωρίς να υπολογίζεται η επονομαζόμενη "πραγματική οικονομία".

Ας το δούμε με ένα απλό παράδειγμα. Υπάρχουν δύο οικογένειες, Χ & Υ. Και οι δύο τον πρώτο χρόνο ζουν λιτά με 10.οοο € που είναι το εισόδημά τους (ας πούμε το ΑΕΠ τους). Η οικογένεια Υ τον δεύτερο χρόνο δανείζεται προϊόντα και υπηρεσίες αξίας 10.000€ (100% του ΑΕΠ της) μέσω καταναλωτικών πιστωτικών καρτών, πιστωτικής βοήθειας για αγορά αυτοκινήτου & στεγαστικά δάνεια. Τον επόμενο χρόνο μετράμε το ΑΕΠ της κάθε οικογένειας και διαπιστώνουμε ότι η οικογένεια Χ έχει ΑΕΠ αξίας 10.000 € και η οικογένεια Υ 20.000€. ΛΑΘΟΣ! Και οι δύο οικογένειες έχουν το ίδιο ΑΕΠ, δηλαδή αυτό το οποίο αποτελεί το πραγματικό τους έσοδο.

Η παρούσα οικονομική κρίση μας θυμίζει βασικές αρχές της Οικονομικής επιστήμης τις οποίες παραβίασαν κατά συρροή στρατιές "Οικονομολόγων":

• Δεν είναι δυνατό να φαντάζεται κανείς ότι μια χώρα μπορεί να καταναλώνει για πάντα περισσότερα από όσα μπορεί να παράγει
• Δεν μπορεί κάποιος να δανείζεται και απλά να καταναλώνει συνεχώς σε μια όλο και μεγαλύτερη ευμάρια
• Δεν μπορεί μια οικονομία να διαρθρώνεται υπερβολικά σε υπηρεσίες (πάνω από 60%) και να παραμένει βιώσιμη.

Κοιτώντας το εξωφρενικό Κλάσμα Χρέους/ ΑΕΠ στον παραπάνω χάρτη, φαίνεται μονόδρομος κάποια από τις ακόλουθες 2 επιλογές:

1. Χρεωκοπία και επομένως "διαγραφή" του πλεονάζοντος χρέους. Αυτό να συμβεί για μια χώρα είναι αποδεκτό και κατανοητό, αν και επώδυνο για δανειστή και δανειζόμενο. Όμως να συμβεί ταυτόχρονα για όλες τις χώρες δεν μπορώ να το διανοηθώ. Θέλει περισσότερη σκέψη του τι μπορεί να σημαίνει.

2. Πληθωρισμός του χρέους μέσω της νομισματοποίησής του (νέο νόμισμα). Έχει συμβεί ήδη σε Ευρώπη και Αμερική (νομίζω 1 τρις $). Δεν μπορώ να δω πως θα βοηθήσει το εμπόριο όπως το ξέραμε, μια και θα οδηγήσει σε ταυτόχρονη μείωση της αξίας των όποιων αποταμιεύσεων και την εκτόξευση των τιμών των προϊόντων/ υπηρεσιών. Εαν αναγκαστούν τα κράτη να το κάνουν μαζικά για να αποφύγουν την διαγραφή μέρους του χρέους, μπορεί να οδηγήσει στο τέλος του καπιταλισμού με την ξαφνική και απότομη δημιουργία αδιανόητης φτώχειας για τα δεδομένα των δυτικών κοινωνιών.

Θεωρητικά υπάρχει και μια 3η επιλογή:

3. Αποπληρωμή του χρέους. Για να μπορούσε να συμβεί αυτό όμως, θα έπρεπε να είναι εφικτή η παραγωγή χωρίς εσωτερική κατανάλωση από τις ισχυρές οικονομίες του πλανήτη, πράγμα αδύνατο στις παρούσες συνθήκες όπου έχει καταρεύσει η εξωτερική κατανάλωση (εξωτερικό εμπόριο).

To κακό αριστούργημα

Συνήθως δεν αναρτώ κριτικές για κινηματογραφικές ταινίες. Αλλά ετούτη εδω είναι η καλύτερη ταινία που έχω δει την τελευταία δεκαετία. Θύμησε τον αξέχαστο Κιούμπρικ στην Λάμψη (The Shinning).

Η ταινία λέγεται " Άσε τον κατάλληλο να μπεί " (Let the right one in) και παίζεται με τον ελληνικό τίτλο "Άσε το κακό να μπεί". Η παράδοση των απρόσεχτων και ατυχών τίτλων συνεχίζεται. Εαν ο σκηνοθέτης ήθελε να φτιάξει μια ταινία στην οποία το Κακό (στην περίπτωση της ταινίας ένα κορίτσι 12 ετών) να μπει μέσα στην ψυχή και στην ζωή ενός 12χρονου αγοριού δεν θα ντρεπόταν να το βάλει στον τίτλο.

Αλλά βέβαια δεν δείχνει στο πρόσωπο του κοριτσιού - βρυκόλακα το κακό. Δείχνει ένα καλό, ένα αγνό κορίτσι, τόσο αγνό όσο και το αγόρι προταγωνιστής. Οι κακοί στην ταινία είναι κάποια αγόρια "τσαμπουκάδες", η ανθρώπινη εκδικητικότητα και η ανθρώπινη μικροψυχία. Δεν είναι η φυσική πείνα (του αίμματος).

Κάπου το αγόρι την ρωάει "Ποιά είσαι;" και η κοπέλα του απαντά "Είμαι σαν 'σενα", εννοώντας ότι είναι το ίδιο καλή. Μόνο που η φύση του κοριτσιού είναι όμοια με εκείνη του λευκού (δεν είναι τυχαίο το χρώμα) μεγάλου σκύλου στην αρχή της ταινίας, που απαλά, αθώα, με φυσικότητα, πηγαίνει να γλύψει το ανθρώπινο αίμμα πάνω στο λευκό χιόνι. Ο σκύλος δεν είναι "κακός" απλά είναι στην φύση του να τρώει κρέας αντί για σοκολατάκια. Το ίδιο και το κορίτσι το οποίο από αγάπη προς το αγόρι που της το προσφέρει, αναγκάζεται να φάει ένα σοκολατάκι και μετά να το κάνει εμμετό.

Ο ήχος της ταινίας είναι μοναδικός. Λεπτομερής, καθαρός, αρκετά δυνατός αλλά όχι ενοχλητικός, δημιουργεί μια σκληρά ρεαλιστική αλλά και ταυτόχρονα ρομαντική ατμόσφαιρα, απόκοσμη στιγμές - στιγμές αλλά και οικεία. Οι εικόνες, τα χρώματα, το πολύ λευκό χιόνι, οι λείψεις, αρμονικές. Οι δόσεις αγωνίας & τρόμου και αυτές προσεγμένες. Τα κοντινά πλάνα στο κορίτσι βρυκόλακα με σεβασμό στην κατάστασή του και στον θεατή. Δεν θα δείτε ποτέ τα χαρακτηριστικά μυτερά δόντια, ή ατελείωτες εξωπραγματικές μεταμορφώσεις. Αυτό που θα δείτε είναι εκφραστικά πρόσωπα να μιλούν ακόμη και με την σιωπή ή τις κινήσεις. Η ταινία δεν προσπαθεί να ξαφνιάσει ή να τρομάξει χρησιμοποιώντας την επιφάνεια, την ύλη, καταφέρνει να αναδείξει τις ψυχές των πρωταγωνιστών.

Οι ερμηνείες των δυο 12χρονων πρωταγωνιστών είναι το κάτι άλλο. Η ισοροπία και η αρμονία της ταινίας ασύληπτη, το τεχνικό επίτευγμα αριστουργηματικό. Οι στιγμές έντασης και επιθετικότητας, διαδέχονται με ηπιότητα τις τρυφερές στιγμές. Τρομάζεις και ερωτεύεσαι. Ηρεμείς αλλά όχι για πολύ. Θαυμάζεις και απορείς. Ταυτίζεσαι αλλά γνωρίζεις ότι πρόκειται για ταινία. Το καλιτεχνικό πάντρεμα του καλού με το κακό στην οθόνη, μοναδικό.

Πραγματικά πρόκειται για μια άριστη ταινία, από έναν άγνωστο σουηδό σκηνοθέτη (Tomas Alfredson) που αξίζει όσκαρ σε όλα τα επίπεδα (σκηνοθεσία, ερμηνείες, ήχος, λήψεις). Και όλα αυτά χωρίς ειδικά εφέ, μόνη ελάχιστη παραφωνία η σκηνή με τις γάτες που φαίνεται ότι είναι ψηφιακή.

Η ταινία καταφέρνει τελικά να μας εξοικιώσει με το άγριο φυσικό στοιχείο που έχουμε χαρακτηρίσει ως "κακό" και μας κάνει να το δούμε έτσι ακριβώς όπως είναι, δηλαδή "πέρα από το καλό και το κακό". Μια ταινία - ορόσημο των ταινιών του είδους, σημάδι ίσως των καιρών, κατά τους οποίους η αθωωτική "επιστροφή" της άγριας φύσης φαίνεται να αποκτά καθολικές εκφράσεις. Διότι κακό είναι εκείνο που βλάπτει χωρίς να το έχει ανάγκη ... εκείνο δηλαδή που προκαλεί την βλάβη από εκδίκηση ή από εγωϊσμό, επομένως από "ελεύθερη" αδυναμία ...

Έτσι μαζί με τον σκηνοθέτη, τελικά αθωώνουμε το δήθεν κακό που αφήσαμε (μετά από χιλιετηρίδες χριστιανικής προπαγάνδας) να μπει μέσα μας και δικαιολογούμε την εξάλειψη του Κακού που είναι σε μεγάλες - τεράστιες ποσότητες εκεί έξω ....

H Ευρώπη πρωταθλήτρια στην οικ. κρίση

Στις κάμερες οι αρχηγοί των 20 πιο ισχυρών οικονομιών που μαζεύτηκαν πρόσφατα ήταν χαρούμενοι και αισιοδοξία. Ακόμη και Ευρωπαίοι αρχηγοί χωρών όπως η Βρετανία και η Γαλία, κορυφαίων στην λίστα με τις πιο ευάλωτες παγκοσμίως χώρες, εξέπεμπαν την αισιοδοξία των "υπερ"δυνάμεων που έχουν την κατάσταση υπό έλεγχο.

(με κλίκ πάνω στην εικόνα φαίνεται μεγάλο γράφημα)

Σε άλλη συνάντηση, η ελληνική αντιπροσωπεία δεν μπόρεσε να κρύψει τα ρεαλιστικά απαισιόδοξα συναισθήματά της που εκφράστηκαν σε πρόσωπα σαν βγαλμένα από αρχαία τραγωδία. Βέβαια παρόλα αυτά ο ξύλινος λόγος όπως πάντα ξύλινα ειπώθηκε ...

Δεν μπορούν όμως να κρύψουν την πραγματικότητα των στοιχείων που οι οργανισμοί που έχουν αναθέσει να τα καταγράφουν, ανακοινώνουν. Απλά δεν μας λένε με λόγια και επίσημα αυτά που ο κόσμος διαισθάνεται πλέον αφού βιώνει καθημερινά:

• Η χώρα μας είναι 33η παγκοσμίως όσον αφορά το ΑΕΠ της. Η "ανάπτυξη" όμως αυτή έγινε και συνεχίζει να γίνεται με δανεικά (99% κρατικός, 87 % ιδιωτικός). Βέβαια και οι μεγάλες οικονομίες δεν πάνε πίσω σε δανεισμό


• Όμως είμαστε πρώτοι στο αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (μαζί με Βουλγαρία, Λιθουανία & Ρουμανία) που σημαίνει ότι ο δανεισμός θα συνεχίσει να αυξάνει ραγδαία


• Έτσι είμαστε η 5η χώρα παγκοσμίσως σε επικυνδινότητα "πτώχευσης"

Αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη δεν πάει και πολύ πίσω. Εαν εξαιρέσει κανείς την "ατμομηχανή" Γερμανία, και τις υπόλοιπες "δουλευταράδικες" χώρες (Ολλανδία, Αυστρία, Σκανδιναβικές), το 64% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ ή στις 15 από τις 20 πρώτες θέσεις της κατάταξης με τις περισσότερο ευάλωτες χώρες, βρίσκονται Ευρωπαϊκές χώρες!

Συνολικά το 52% του παγκόσμιου ΑΕΠ όπως εκφράζεται από το 15% περίπου (25 στις 200) των χωρών, βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο.

Η αλήθεια είναι πως υπήρξαν πολιτικοί που μίλησαν για τις "παθογένιες" της κοινωνίας μας που μεγάλωσε καταναλώνοντας με δανεικά! Τι γίνεται τώρα; Μα φυσικά τίποτε περισσότερο από το να βιώσουμε την πτώση, την παρακμή, την βία και την εγκληματικότητα, την απογοήτευση, την "σκληρή" πραγματικότητα. Και αφού τα ζήσουμε τις επόμενες δεκαετίες, τι;

Κανείς δεν γνωρίζει. Αλλά όλα τα ενωτικά στοιχεία (ιδεολογικά και φυσικά) που κάποτε μπορούσαν να μας βοηθήσουν να ανακάμψουμε έχουν εξαληφθεί. Ακόμη και η ιστορική μας κληρονομιά έπαψε να μας βοηθά να ξεγελάμε εαυτούς και ξένους.

Έμεινε το ΣΚΑΙ να μας λέι κάθε βράδυ το "σκόρ" της κάθε μεγάλης ελληνικής προσωπικότητας. Το τελευταίο μάλλον σκηνικό παρακμής και εκείνης της "μεγαλειώδους" ιστορικής μας ταυτότητας ...

Στις κρίσεις, οι μύθοι, η βιτρίνα, το μάρκετινκγ δεν "πουλάνε". Στις κρίσεις η Αλήθεια που παρέμενε κουκουλωμένη, αποκαλύπτεται δείχνοντας το πραγματικό της πρόσωπο. Όπως γνωρίζαμε ήδη, στην δική μας περίπτωση αυτό το πρόσωπο ήταν και παραμένει άσχημο, σκοτεινό, ελεεινό!

Μάλλον έφτασε ο καιρός να λουστούμε τον "μηδενισμό" όπως τα κυκλαδίτικα νησιά, αδιαμαρτύρητα, στωϊκά λούζονται τον ήλιο.

Εξεργέθηκε η λογική μου

Το είπε η Λιάννα ΚΑΝΕΛΛΗ στην τηλεόραση. Γενικά δεν μου αρέσει, διακόπτει συνομιλητές, καπνίζει ή πείνει καφέ μπροστά στους τηλεθεατές. Βέβαια προφανώς είναι το ελευθεριακό στύλ που προσπαθεί να περάσει.

Αλλά εδώ έγραψε! Μωρέ "Λιάννα" και η δική μου η ΛΟΓΙΚΗ είναι ΜΟΝΙΜΑ εξεγερμένη!