Τρίτη, Φεβρουαρίου 28, 2012

Οι 6 βαθμοί της Κρίσης

Video για να προβληματιστούμε και να κρίνουμε. Εξαιρετικά δύσκολο πρόβλημα εφόσον δεν εξαρτάται από εμάς μόνο. Η λύση ή θα είναι παγκόσμια και μάλιστα συλλογική ή δεν θα υπάρξει καθόλου. Η κρίση που περνάμε θα είναι διαρκείας και θα βαθαίνει όσο δεν αποφασίζουμε να τοποθετηθούμε απέναντι στο παγκόσμιο πρόβλημα.

Η τοποθέτηση για μια τόσο μικρή χώρα όπως η δική μας, θα έπρεπε να είναι "αμυντική", εφόσον δεν μπορούμε να επηρεάσουμε τα κέντρα λήψης των μεγάλων αποφάσεων. Το κάλεσμα της κρίσης θα μεγαλώνει όσο δεν σκεπτόμαστε το σωστό για τον Τόπο που ζούμε, δεν αναγνωρίζουμε τον αληθινό δια-χωρισμό τεχνοανθρώπου περιβάλλοντος, αλλά ασχολούμαστε με τα χρέη, τα δάνεια, την Γερμανική επιτήρηση και τα spreads !

Η παγκοσμιοποίηση που έφερε ο καπιταλισμός ή θα ενώσει όλους τους ανθρώπους ή θα οδηγήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, σε ολική κατάρρευση. Αυτή είναι πολύ χειρότερη απειλή από τα καταστροφολογικά διλλήματα επιστροφής στη δραχμή ή παραμονής στο Ευρώ ! Εάν θέλετε πραγματικά να τρομοκρατηθείτε δείτε το video που ακολουθεί. Βέβαια δεν φτιάχτηκε γι αυτό τον σκοπό, αλλά ως ειδοποίηση, ως προβληματισμός, ως καμπανάκι εγρήγορσης για το που δημιουργείται ο χωρισμός. Χωρισμός που αναπόφευκτα μας καλεί σε επιλογή, σε κρίση. Καλεί την δική μας προσωπική κρίση, καθενός ξεχωριστά, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, γλώσσας, πατρίδας, επαγγέλματος και ιδεολογίας.

Το παιγνίδι παίζεται ήδη στον αιώνα που μόλις άρχισε.

Έξι βαθμοί λοιπόν, έξι στάδια για κρίση.


tvxs.gr | Έξι βαθμοί από tvxorissinora

Διαδώστε το, να σπάσει η καθημερινή πλύση εγκεφάλου με τα λάθος διλήματα !

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 27, 2012

Κρίση

Κρίσις από το "κείρω", δηλαδή κόβω, διαχωρίζω, επομένως επιλέγω, εξετάζω, ερίζω, ερμηνεύω, διαλέγω κι εκλέγω, αποφαίνομαι.

Η Κρίση δηλαδή μας καλεί να κρίνουμε, να πάρουμε αποφάσεις.

Όσο βιώνουμε παθητικά την Κρίση ως κάτι αρνητικό "που μας συμβαίνει" κι όχι ως έγκληση σε επιλογή, τόσο θα ενισχύεται η απαίτηση αυτή. Ο διαχωρισμός θα βαθαίνει ώσπου να γίνει επιτέλους ορατός. Για να επιλέξουμε.

Όσο δεν διαλέγουμε, την διαδικασία αυτή την αντιλαμβανόμαστε ως (ανάγκη για) ισχυρότερη κρίση !

Σάββατο, Φεβρουαρίου 25, 2012

Καστοριάδης για την ελληνική δημοκρατία


Απίστευτη συνέντευξη. Σε 7 λεπτά εικονογραφεί το σύνολο του ελληνικού πολιτικού ζητήματος. Τι κρίμα να μην υπάρχει εγχώρια αριστερά αυτού του βεληνεκούς .... αλλά κακέκτυπα αντίγραφα του Λένιν ...

"Η Δημοκρατία συγκροτείται από ενήλικες" κι όχι από άτομα που λένε "Μωρέ 'γω θα σώσω το Ρωμέϊκο; "

Κυριακή, Φεβρουαρίου 19, 2012

Περί του μη δειν δανείζεσθαι

Διάβασα πρόσφατα ένα μικρό και ενδιαφέρον κείμενο του Πλούταρχου, γραμμένο το 92 μ.Χ.

Ήρθε να επιβεβαιώσει τις αρχές και εξηγήσεις που είχε δώσει ο πατέρας μου, σπουδαίος άνθρωπος, αυτοδίδακτος, παλαιστής της ζωής.

Αν αρκούμασταν στα απαραίτητα, οι δανειστές δεν θα υπήρχαν ως είδος, όπως δεν υπάρχουν Κένταυροι και Γοργόνες. Διότι, χρεωνόμαστε για να πληρώνουμε όχι το ψωμί και το κρασί, μα εξοχικές κατοικίες, δούλους, μουλάρια, ανάκλιντρα και τραπεζώματα. Άνθρωπος όμως που μπλέκει μια φορά μένει χρεώστης για πάντα. Στις μέρες μας η τρυφή, η μαλθακότητα και η πολυτέλεια έχουν κάνει τους ανθρώπους να μην χρησιμοποιούν αυτά που έχουν, μολονότι έχουν αρκετά.
Ο ένας δανειστής λοιπόν διαδέχεται τον άλλο,  τοκογλύφος ή μεσάζοντας, πρώτα Κορίνθιος, έπειτα Πατρινός, έπειτα Αθηναίος. Οι Πέρσες μάλιστα από όλα τα παραπτώματα θεωρούν πρώτο το χρέος και δεύτερο το ψέμα, καθώς οι οφειλέτες καταφεύγουν συχνά στα ψεύδη. Όμως περισσότερο ψεύδονται οι δανειστές και μάλιστα δόλια. Αφού στα κατάστιχά τους γράφουν ότι δίνουν στον τάδε το δείνα ποσό ενώ στην πραγματικότητα εκείνος λαμβάνει λιγότερα.
Και έπειτα περιγελούν τους φιλοσόφους που λένε ότι τίποτα δεν γεννιέται από το τίποτα. Και όμως να που από κάτι που ούτε υπάρχει, ούτε υπήρξε, τίκτεται τόκος. Δεν είναι η ανάγκη που τους σπρώχνει σε αυτό, αλλά η απληστία που στο τέλος ενώ καταστρέφουν τα θύματά τους, δεν υπάρχει κάποιο όφελος. Ούτε τα χωράφια που κατάσχουν από τους οφειλέτες καλλιεργούν, ούτε τα σπίτια που τους έχουν πετάξει έξω κατοικούν, ούτε τα ακριβά ρούχα τους φορούν. Με το που θα καταστρέψουν έναν ρίχνονται αμέσως στον επόμενο με δόλωμα τον πρώτο.
Αντίστοιχα και οι οφειλέτες δανειζόμενοι από τον έναν για να πληρώσουν τον άλλο και μετακυλίοντας τα χρέη τους, φορτώνονται όλο και περισσότερους τόκους, δυσχεραίνοντας όλο και περισσότερο την θέση τους. Αλλά αν πέσει κάποιος μέσα στην λάσπη πρέπει ή να σηκωθεί αμέσως ή να μείνει ακίνητος. Αν στριφογυρνάει και κυλιέται με το σώμα του μουσκεμένο, μαζεύει επάνω του ακόμη περισσότερη βρωμιά.
Γιατί λοιπόν καλοπιάνεις τον τραπεζίτη, δανείσου από το δικό σου τραπέζι! Ντρέπεσαι να τα πουλήσεις αλλά δεν ντρέπεσαι να τα βάλεις ενέχυρο και να πληρώσεις τόκο για κάτι που είναι δικό σου. Μείνε λοιπόν κι εσύ χωρίς δούλους, για να μην γίνεις ο ίδιος δούλος, και χωρίς περιουσία για να μην γίνεις περιουσία κάποιου άλλου. Γι αυτό ηχεί γελοία η σοφή παροιμία "Δεν μπορώ να κουβαλήσω την κατσίκα φορτώστε μου στους ώμους και το βόδι"
Βέβαια αυτά τα κείμενα δεν διδάσκονται στα ελληνικά σχολεία, αφού η "ανάπτυξη" της οικονομίας μας στηριζόταν βάσει σχεδίου στον δανεισμό.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 17, 2012

Ζωή κι επιβίωση

Μεταμοντέρνο σύνθημα στον τοίχο, γραμμένο από τον αναρχικό του 21ου αιώνα:

"Η ζωή δεν είναι επιβίωση" .... !

Προφανώς όταν έχεις γνωρίσει μονάχα την καλή ζωή, την ασφαλή ζωή χωρίς πόλεμο σε ολόκληρη την διάρκειά της, την σιγουριά του κάτι-παραπάνω από επιβίωση, σε τρομάζει αυτό το ενδεχόμενο.

Αλλά εάν την είχες βιώσει, θα γνώριζες ότι το πρώτο σκαλί της ζωής είναι η επιβίωση ! Και τελευταίο βέβαια. Άλλωστε η ίδια η ζωή τι άλλο είναι, παρά ένα σκαλί πάνω στο θάνατο; Έτσι ξεκινάει, με το κλάμα της αγωνιώδους αναζήτησης του μητρικού στήθους, η ζωή.

Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις κατέβει σ΄ αυτό το σκαλί για να κατανοήσεις τέτοια ζητήματα. Και τότε θα έγραφες

"Η ενήλικος ζωή είναι έτοιμη να αναμετρηθεί με την επιβίωση"

Απλά αδιαφορείς διότι, στην πραγματικότητα, δεν ξέκοψες ποτέ από το μητρικό το γάλα. Κι έτσι αυτό που ήθελες να πεις ήταν:

"Μην μου στερείτε τον πολιτισμό των ανέσεων που είχα" (ουά, ουά)

Και μπορεί τότε να γινόσουν πιο κατανοητός, ακόμη κι από τον ίδιο σου τον εαυτό ...

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 16, 2012

Κατανομή πληθυσμού υπό παραγωγική οπτική

Ο πίνακας έχει δημιουργηθεί από επίσημα στοιχεία (ΕΣΥΕ, ΙΟΒΕ, ΓΣΕΕ) του 2010 με κάποια προσαρμογή (προσεγγιστική) για την ανεργία.

Ως "επισφαλής εργασία" έχω ξεχωρήσει τους μισθωτούς με προσωρινή εργασία και όλους τους αυτοαπασχολούμενους. Θεωρώ ότι ο κατακερματισμός που προκαλούν στην οικονομπια, σε πολύ μικρές οικονομικές μονάδες, αποτελούν μια από τις πολλές πτυχές του ανταγωνιστικού προβλήματος της οικονομίας μας. Εαν ήταν ενταγμένοι σε μεγαλύτερες οικονομικές μονάδες, θα εμφανίζονταν στην γραμμή "ιδιωτικοί υπάλληλοι" αυξάνοντας την προστιθέμενη αξία του οικονομικού αποτελέσματος.

Τελικά 3,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι (μισθωτοί και αυτο-απασχολούμενοι) καλούνται να συντηρήσουν οικονομικά, εκτός από τους εαυτούς τους και τα υπόλοιπα 8,3 εκατ. Δηλαδή μια αναλογία περίπου 1:2,5.

Οπότε ένα μοντέρνο αντρόγυνο σήμερα πρέπει να δουλέψει για να ταίσει περίπου (εκτός από τους εαυτούς τους):
  • ένα δικό τους παιδί,
  • μισό ακόμη παιδί που σπουδάζει,
  • έναν παπού ή μια γιαγιά,
  • ένα δημόσιο υπάλληλο,
  • έναν άνεργο και
  • μισό άτομο με ειδικές ανάγκες.
Μάλιστα η αναλογία του πιο παραγωγικού κομματιού της οικονομίας, που λογικά είναι το 1,5 εκατ μισθωτών με μόνιμη απασχόληση (προφανώς σε κάπως μικρές προς μεσαίες οικονομικές μονάδες) είναι περίπου 1:10.

Φυσικά η "μελέτη" αυτή είναι μονάχα πληθυσμιακή και δεν γίνεται συγκριτική αντιστοίχιση εσόδων που παράγει το δυναμικό των 3,2 εκατ με τα έξοδα (μαζί με τα δανεικά + τόκοι κεφαλαίου) των 11,5 εκατομμυρίων, διότι δεν γνωρίζω εαν υπάρχουν και που τέτοια στοιχεία.

Θα άξιζε όμως κάποια ομάδα να κάνει μια μελέτη με αυτό το πρίσμα.

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 13, 2012

Ο παραλογισμός στο κόκκινο

O παραλογισμός στο κόκκινο ! Μια αριστερά που διαμαρτύρεται για τον διασυρμό των δύο εθνικών συμβόλων αντίστασης ενώ απερίσκεπτα τα έστειλε, ΓΕΡΟΝΤΑΚΙΑ, στην πρώτη γραμμή να ρουφήξουν καμαρώνοντας (!) μάλιστα τα δακρυγόνα ! Και τι θα μας πούν τώρα, ήταν κι εκείνα εκεί; Και λοιπόν τι πετύχατε;

Τι γυρεύανε τα "γεροντάκια" στην πρώτη γραμμή, τον διασυρμό τους; Ή θα μας πείτε ότι ο άσπλαχνος ο Ματατζής ...δεν δείχνει έλαιος ... Τι μας λέτε μωρέ;! ΠΟΣΟ αδύναμοι είσαστε!! Τα σύρατε και τα διασύρατε, ΑΦΗΣΑΤΕ τα σύμβολα τα εθνικά, τα δικά σας σύμβολα, στο έλαιος του «αντιπάλου» να τα εξεφτυλήσει ;! Μπράβο σας «αγωνιστές» ! Τόση σημασία δίνετε στα σύμβολα ... Αλλά μήπως η ψυχολογία του "εσταυρωμένου" δεν λέει να σας εγκαταλήψει παρόλη τον ιστορικό υλισμό που σας δίδαψε ο Μάρξ κι ο Έγκελς !

Εύγε αδύναμοι εγκέφαλοι! Την δική σας έλλειψη σεβασμού προς τα σύμβολα, την ανυπαρξία ΑΥΤΟσεβασμού την βλέπτε ή πρέπει να φωνάξω δυνατότερα;

Περισσότερο μυαλό είχαν τα χιλιάδες ελληνόπουλα – προβοκάτορες (!) που αυθόρμητα αυτο-οργανώθηκαν για να κάψουν τα αντίπαλα σύμβολα. Η αριστερά ξέρει μονάχα να καίει τα δικά της σύμβολα ... Ναι ξέρει επίσης να ονοματίζει προβοκάτορες όσους μπορούν να οργανώνονται και να εκτελούν με απαράμιλλο συντονισμό τις δικές της επαναστατικές φαντασιώσεις !! Μόνο ένα κράτος μπορεί να πετύχει τέτοιους βαθμούς μαζικού συντονισμού λένε στην αριστερά ...

Σε λίγο θα μας πουν πως τα αμούστακα ήταν γερμανοί πράκτορες άρτι αφιχθείς από το Βερολίνο για να καταστείλουν το εργατικό κίνημα ... Δεν ξέρω τι να πρωτοκάνω με το στομάχι μου .... να το αφήσω να λυθεί στα γέλια ή να ξεράσει την αηδία ...

Μοντέρνοι καπιταλιστιτικοί οργανισμοί επιδιώκουν τις πολλαπλές, αποκεντρωμένες ομάδες γιατί είναι ταχύτερες, ευέλικτες και πιο αποτελεσματικές. Ο Παγκόσμιος Ιστός λειτουργεί ως αυτορυθμιζόμενος οργανισμός. Το ανοικτό λογισμικό στο οποίο στηρίζονται ζωτικές λειτουργίες πολυεθνικών, φτιάχθηκε και συντηρείτε μέσω πολλαπλών και διάσπαρτων ομάδων εργασίας. Η ίδια η ζωή δεν κάνει τίποτε άλλο εδώ και μερικά δισεκατομμύρια χρόνια από το να αυτοοργανώνεται, μας μαθαίνει η Βιολογία ....

Η ελληνική αριστερά στο έμπα του 21ου αιώνα , ΟΜΩΣ, βρίσκει παντού αντίπαλό της το κράτος ... όταν η εμμονή σου να γίνεις η ίδια κράτος καταντάει άπιαστος εφιάλτης, σου παίρνει και την δόξα και τις φαντασιώσεις ...

Μια αριστερά γερασμένη, εκτός ιστορίας, εκτός λογικής, μια κοινωνία εκτός εαυτού ...

Οι ηθικοί αυτουργοί

του σημερινού αδιεξόδου και του κέντρου της Αθήνας που καίγεται για ακόμη μια φορά, είναι προφανώς το πολιτικό και το δημοσιογραφικό σύστημα.

Είναι ο ηθικός αυτουργός με την εμμονή στην οικονομική τρομολαγνία, είτε μνημονιακή είτε αντί.

Ο κατακερματισμός των νοηματοδοτήσεων, η πτώχευση της αφήγησης "ποιός είμαι, από που έρχομαι και που πάω, γιατί ζω κι εργάζομαι" δεν αντιμετωπίζονται με οικονομικές αναλύσεις !! Ούτε καλύπτεται το δικό τους έλλειμμα με δανεικά χρήματα !

Δεν εμπνέουν αυτά την ψυχή ενός λαού (ακόμη κι αν ο ίδιος πίστευε το αντίθετο) αλλά μονάχα η ΝΕΑ αφήγηση ενός τρόπου ζωής που να εμπνέει ... δεν αλλάζει το νόημα της ζωής κάποιου που το είχε εναποθέσει σ ένα υψηλό επίπεδο διαβίωσης, με τεχνοκρατικούς όρους, αλλά με μια αφήγηση του πως θα είναι η ζωή του τα επόμενα χρόνια και γιατί αξίζει να το επιθυμήσει ... Ο άνθρωπος είναι ικανός να πεινάσει, να ζήσει ασκητικά, ακόμη και να δώσει την ζωή του όταν κατανοήσει και πιστέψει ότι συμμετέχει σε κάτι μεγάλο, κάτι που αξίζει και που τον υπερβαίνει.

Οι ωμές τεχνοκρατικές περιγραφές όσο ωμές κι αν είναι, δεν προσφέρουν νοήματα ζωής, εισπράττονται μονάχα ως άλογες απειλές και προκαλούν εξίσου άλογες αντιδράσεις !!

Κυριακή, Φεβρουαρίου 12, 2012

Τι δεν είναι Αυτονομία

Τελικά η Ιστορία δεν διδάσκει, εμάς τους νεοΈλληνες τουλάχιστον. Ούτε οι ελάχιστες υγιείς φωνές, τα πιο φωτισμένα ελληνικά πνεύματα, έγιναν κατανοητά.

Αντιγράφω από το βιβλίο "Σοσιαλισμός και Κοινοτισμός". Κ. Δ. Καραβίδας, 1930 (ζητώ συγνώμη για το μονοτονικό)

"Όλος ο σημερινός πολιτισμός είναι καπιταλιστικός, δηλαδή το κάθε τι εις το οποίον ο πολιτισμός αυτός εμφανίζεται είνε ενσάρκωσι και δημιούργημα του καπιταλιστικού κεφαλαίου. Δεν μπορεί κατά ταύτα να παρίσταται ως πολιτισμένη - κατά την σημερινή βεβαίως έννοια - η χώρα που δεν έχει καπιταλιστικά κεφάλαια και μάλιστα γηγενή κι όχι δανεικά. Το αντίθετο είνε διακωμώδησις και γελοιοποίησις, είνε συγχρόνως και κίνδυνος υποδουλώσεως"

"Δεν υπάρχει όμως κανείς κανείς λόγος να γελοιοποιήται, αφού με λίγο μυαλό ημπορεί να εύρη τον δικό της δρόμο απάνω στης δικές της γεωοικονομικές βάσεις και στης δικές της πρώτες ύλες, το δικό της είδος ζώης και τον δικό της πολιτισμό"

"Δεν μπορεί σε μια χώρα, επωφελώς δι αυτήν, να προηγηθεί η διάδοσις αυτών των καπιταλιστικών μορφών οργανώσεως της οικονομίας προ της δημιουργίας του βασικού παράγοντας, δηλαδή του κεφαλαίου, το οποίον άλλως πουθενά δεν έκαμε την πρώτη μαγιά του με δανεικά αλλά με υπερεργασία, με περιπετειώδεις κινδύνους και με εύστοχη κεφαλαιοποίησι. Κι αυτό είνε γεγονός που μπορεί κανείς να το διαπιστώση και στην σημερινή προσπάθεια της Ρωσσίας που δημιουργεί γοργά το κεφάλαιά της με πρωτοφανείς θυσίες του λαού της."

"Το να ζήτε μέσα σε μια καπιταλιστική αλλά και σοσιαλιστική επίσης ψευδαίσθησι, να πυκνώνετε εδω μεγάλες παρασιτικές πολιτείες (σημ. δική μου: εννοεί τις πόλεις) που τίποτε δεν δημιουργούν, που αντίθετα δια μέσου εκμαυλιστικών τραπεζικών οργανισμών, πλασάρουν μέσα στης καθυστερημένες γεωργικές χώρες μας, ξένα συμφέροντα και ξένα βιομηχανικά προϊόντα, εξ άλλου το να κάνετε δάνεια στο βρόντο και συγχρόνως το να μαζεύετε το κομπόδεμα του λαού με παραπλανητικούς τόκους καταθέσεων και να αρπάζετε δια της φορολογίας το χρήμα των παραγωγών και να το δίνετε για να το διαχειρισθούν, ως ικανότεροι τάχα, αυτοί που δεν παράγουν τίποτα, που ιδέα δεν έχουν ούτε από χωρική αλλ΄ ούτε και από καπιταλιστική (πολύ λιγότερο) παραγωγή, αυτό είναι κάτι εις το οποίον έχομε και παραέχομε ν΄ αντιτάξωμε αποφασιστικές κι αμείλικτες αντιρρήσεις"

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 10, 2012

Ποιό έθνος να λυπάστε

Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.

Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ’ τη σοδειά του.

Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.

Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.

Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.

Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.

Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.

Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους
(Χαλίλ Γκιμπράν 1923)

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 01, 2012

Ο χορός των Νυμφάδων

Σήμερα το πρωί, τι όμορφο που ήταν το ανάλαφρο πέσιμο των κατάλευκων Νιφάδων ...



σαν χορός υπερβόριων Νυμφάδων !