Ο πίνακας έχει δημιουργηθεί από επίσημα στοιχεία (ΕΣΥΕ, ΙΟΒΕ, ΓΣΕΕ) του 2010 με κάποια προσαρμογή (προσεγγιστική) για την ανεργία.
Ως "επισφαλής εργασία" έχω ξεχωρήσει τους μισθωτούς με προσωρινή εργασία και όλους τους αυτοαπασχολούμενους. Θεωρώ ότι ο κατακερματισμός που προκαλούν στην οικονομπια, σε πολύ μικρές οικονομικές μονάδες, αποτελούν μια από τις πολλές πτυχές του ανταγωνιστικού προβλήματος της οικονομίας μας. Εαν ήταν ενταγμένοι σε μεγαλύτερες οικονομικές μονάδες, θα εμφανίζονταν στην γραμμή "ιδιωτικοί υπάλληλοι" αυξάνοντας την προστιθέμενη αξία του οικονομικού αποτελέσματος.
Τελικά 3,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι (μισθωτοί και αυτο-απασχολούμενοι) καλούνται να συντηρήσουν οικονομικά, εκτός από τους εαυτούς τους και τα υπόλοιπα 8,3 εκατ. Δηλαδή μια αναλογία περίπου 1:2,5.
Οπότε ένα μοντέρνο αντρόγυνο σήμερα πρέπει να δουλέψει για να ταίσει περίπου (εκτός από τους εαυτούς τους):
- ένα δικό τους παιδί,
- μισό ακόμη παιδί που σπουδάζει,
- έναν παπού ή μια γιαγιά,
- ένα δημόσιο υπάλληλο,
- έναν άνεργο και
- μισό άτομο με ειδικές ανάγκες.
Μάλιστα η αναλογία του πιο παραγωγικού κομματιού της οικονομίας, που λογικά είναι το 1,5 εκατ μισθωτών με μόνιμη απασχόληση (προφανώς σε κάπως μικρές προς μεσαίες οικονομικές μονάδες) είναι περίπου 1:10.
Φυσικά η "μελέτη" αυτή είναι μονάχα πληθυσμιακή και δεν γίνεται συγκριτική αντιστοίχιση εσόδων που παράγει το δυναμικό των 3,2 εκατ με τα έξοδα (μαζί με τα δανεικά + τόκοι κεφαλαίου) των 11,5 εκατομμυρίων, διότι δεν γνωρίζω εαν υπάρχουν και που τέτοια στοιχεία.
Θα άξιζε όμως κάποια ομάδα να κάνει μια μελέτη με αυτό το πρίσμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου